“ΟΛΙΚΗ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΙΣΧΥΟΥ” Πόσα βήματα κάνατε σήμερα; Μόλις 10.000 βήματα ημερησίως είναι αρκετά για καλή φυσική κατάσταση και, κατ’ επέκταση, υγεία.
Για μία ζωή γεμάτη κίνηση και μία κίνηση γεμάτη ζωή. Η άνετη κίνηση υποστηρίζεται από τις δύο μεγαλύτερες αρθρώσεις του σώματος, το γόνατο και το ισχίο. Για παράδειγμα, οι δυνάμεις που ασκούνται στο κάθε πόδι κατά τη διάρκεια της βάδισης υπερβαίνουν το διπλάσιο του σωματικού βάρους, στο δε τρέξιμο οι δυνάμεις αυτές τετραπλασιάζονται. Πολλές φορές, όμως, σε χιλιάδες ανθρώπους το περπάτημα είναι επώδυνο και κάθε βήμα μπορεί να μοιάζει με χιλιόμετρο. Μία ή περισσότερες κατεστραμμένες αρθρώσεις από βλάβες οστεοαρθρίτιδας, ιδίως των κάτω άκρων, όπως των ισχίων και των γονάτων, υποβιβάζουν την ποιότητα ζωής του ατόμου και πολλές φορές αποτελούν σοβαρή αιτία αναπηρίας.
Στη σημερινή εποχή, με την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης, ο αριθμός των ατόμων που πονούν στο ισχίο και στο γόνατο αυξάνεται συνεχώς. Μία στις τέσσερις γυναίκες και ένας στους πέντε άνδρες υποφέρουν από πόνο στο ισχίο και στα γόνατα. Στις γυναίκες, σύμφωνα με μελέτες, σχετίζεται κυρίως με γενετικούς και ορμονικούς παράγοντες και στη συνήθη απουσία ισχυρού μυϊκού συστήματος. Στους δε άνδρες, η οστεοαρθρίτιδα χαρακτηρίζεται μετατραυματική ή οφείλεται σε συνεχείς κακώσεις λόγω της μεταφοράς υπερβολικών φορτίων. Η δευτερογενής οστεοαρθρίτιδα, που συσχετίζεται με μεταβολικά ή με μη χρόνια εκφυλιστικά αίτια, μπορεί να εκδηλωθεί και σε άτομα πολύ νεαρής ηλικίας.
Στατιστικά γυναίκες μικρής ηλικίας κινδυνεύουν από οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, όταν αυτό δεν είναι σωστά τοποθετημένο στη θέση του κατά την παιδική ηλικία του ατόμου, δηλαδή υπάρχει δυσπλασία ή συγγενές εξάρθρημα που δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα μέχρι τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του. Τα βασικότερα αίτια για την εκδήλωση της οστεοαρθρίτιδας είναι η σταδιακή φθορά του αρθρικού χόνδρου, λόγω της ηλικίας ή από συστηματική κάκωση.
Επιπροσθέτως, μεγάλο ρόλο στην εκδήλωση της ασθένειας παίζουν γενετικοί παράγοντες κυρίως στις γυναίκες, σε συνδυασμό με ένα ατροφικό μυϊκό σύστημα και παχυσαρκία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το χαλαρό μυϊκό σύστημα δεν προστατεύει την άρθρωση, την αφήνει αγύμναστη να παρεκκλίνει, να φορτίζεται έκκεντρα και να φθείρεται. Επιπλέον, υπεύθυνη για ισχαιμία στον οστού είναι και η κακή κυκλοφορία στο οστούν, η οποία μπορεί να προκαλέσει διάφορα έμφρακτα.
Τα συνήθη συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου είναι:
* πόνος που εκτείνεται στους γλουτούς ή στο γόνατο,
* πόνος στη βουβωνική χώρα ή στο εσωτερικό του μηρού
* πόνος όταν γίνεται περιστροφή του σώματος
* ακαμψία μετά από αδράνεια (κυρίως το πρωί)
* δυσκολία στο σκύψιμο * χωλότητα ή άλλες αλλαγές στον βηματισμό
* το πόδι της προσβλημένης πλευράς είναι φαινομενικά πιο κοντό.
Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας του γόνατου είναι τα εξής:
* διακεκομμένος ή σταθερός πόνος
* οίδημα ή ευαισθησία
* δυσκαμψία στην μετατόπιση του σώματος από καθιστή ή ξαπλωτή θέση
* χαρακτηριστικοί ήχοι
Οσον αφορά την αντιμετώπιση της ασθένειας, αρχικά συνιστάται συντηρητική αγωγή, όπως φυσικοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη σκευάσματα θειικής γλυκοζαμίνης, ενδοαρθρικές εγχύσεις υαλουρονικού οξέος ή κορτικοστεροειδών, λουτροθεραπεία, αντικραδασμικά υποδήματα και ενδυνάμωση του μυϊκού συστήματος. Επιπλέον, σήμερα είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη και η δυνατότητα χονδρομεταμόσχευσης, είτε λαμβάνοντας οστεοχόνδρινα υγιή τεμάχια, από μία μη φορτισμένη περιοχή της άρθρωσης, και τοποθετώντας τα στην περιοχή της οστικής βλάβης, είτε καλλιεργώντας χονδροκύτταρα από την άρθρωση, τα οποία τα τοποθετούμε αφού αναπτυχθούν σε εργαστήριο στην περιοχή της βλάβης.
Σε περίπτωση που η συντηρητική αγωγή χαρακτηρίζεται μη ικανοποιητική για την αντιμετώπιση της ασθένειας, λόγω της εξέλιξης της βλάβης των αρθρώσεων, συνίσταται αρθροπλαστική επέμβαση. Η αρθροπλαστική είναι μία από τις πλέον επαναστατικές εγχειρητικές μεθόδους του 20ού αιώνα στην ομάδα των μεταμοσχεύσεων.
Πρόκειται στην ουσία για μερική ή ολική μεταμόσχευση αρθρώσεων, με τεχνητά κυρίως εμφυτεύματα, όπως το τιτάνιο, ένα υλικό κυρίως βιοεμφυτεύσιμο.
Η αρθροπλαστική του παρόντος είναι συνδεδεμένη με υψηλά ποσοστά επιτυχίας, που αγγίζουν το 98%· αυτό οφείλεται κυρίως στην εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, με τη δημιουργία εμφυτευμάτων από οστεοπαραγωγικά υλικά, τα οποία δεν σχετίζονται με τα υλικά των αποτυχημένων αρθροπλαστικών του περασμένου αιώνα.
